Is het niet jammer dat deze dag in het leven is geroepen om ons eraan te herinneren dat we elkaar complimenten moeten geven? Zijn we hier te nuchter voor in Nederland? Of vinden we het nog niet zo makkelijk? Je zou ons Nederlanders kunnen vergelijken met een geoliede machine, zo lang het goed gaat en blijft draaien hoeven we niet in te grijpen. Pas als het fout gaat gaan we er iets aan doen. Zo ben ik in ieder geval opgegroeid, zo lang je niets hoort gaat het goed. Toch? En voor de managers en ouders, zo lang je niets opmerkt aan het werk of het gedrag, hoef je er niets van te zeggen. Ook niet als het juist goed gaat.
Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. En ja, deze mentaliteit heeft ook zo z’n vruchten afgeworpen. Namelijk dat 1) het niet makkelijk is om een compliment uit te delen en 2) het niet makkelijk is om een compliment te ontvangen…
In de loop van de tijd is het tot mij doorgedrongen dat het geven van een compliment voor positieve energie zorgt bij de ontvanger en dat het in de meeste gevallen veel oplevert. Het verbetert bijvoorbeeld de sfeer of iemand doet er graag wat voor terug. Kinderen leven ervan op en gaan nog beter hun best doen. Een werknemer is vaak ook bereid om een extra tandje bij te schakelen op het werk, ondanks dat hij niet goed weet hoe het compliment aan te nemen. De ontvanger doet het bijvoorbeeld af met zinnen zoals “ach joh, het was niet bijzonder”, “dat kan toch iedereen”, “het valt wel mee” etc. Daarnaast doet het zeker ook wat met jou als gever als je iemand blij maakt. Vooral als de ontvanger het compliment aanneemt en je bedankt voor het geven van het compliment.
Ik ben blij dat ik de waarde van het geven en ontvangen van een compliment heb mogen ontdekken en ervaren. Mijn weg hier naar toe was ook een ontwikkeling van vallen en opstaan. Zo lang je meent wat je zegt, ook al komt het er misschien niet zo uit als dat je van te voren had gepland. Niemand is perfect, ook niet de ontvanger. En trouwens ik heb nog steeds momenten dat ik het niet altijd even makkelijk vind om een compliment te geven en te ontvangen.
Wie weet hebben we deze dag straks niet meer nodig, nu is het gelukkig nog een geheugensteuntje. Ik zie in ieder geval een veranderende generatie, een generatie die veel opener is. Ik geloof erin dat wanneer je bereid bent om te ontvangen de ander eerder wordt uitgenodigd om te geven.
Wees oprecht en geef eens een compliment, wacht vooral niet op morgen 1 maart en ga er vooral mee door! En als je een compliment krijgt, zeg dan eens een keer voor de verandering “bedankt, voor je compliment” zonder daar nog iets aan toe te voegen.
Reactie plaatsen
Reacties